Terytorium parafii:
Niedomice, ulice: Długa, Kolejowa, Kościuszki, Krótka, Niedomicka, Nowy Świat, 1 Maja, Podwale, Tysiąclecia, Wesoła, Witosa, Wyspiańskiego. Biskupice Radłowskie (część), ulice: Zawodzie. Ilkowice (część), ulice: Rudno, Sikorskiego, Spokojna, Złota Góra, ul. Partyzantów - strona północna.
Historia kościoła
W 1956 roku, w październiku ówczesny ordynariusz diecezji bp Jan Stepa utworzył w Niedomicach wikarię generalną przynależną do parafii w Łęgu Tarnowskim, a do pracy duszpasterskiej delegował ks. Franciszka Kukle. Choć parafia ta jest stosunkowo młoda, erygowano (założono) ją bowiem 4 marca 1978 r. to jednak życie religijne na terenie Niedomic istniało już od wieków. Świadczy o tym zapis Jana Długosza w „Liber beneficiorum diocesis Cracoviensis", z którego dowiadujemy się, że Niedomice w XV w. należały do parafii Jurków.
Na msze św. niedomiczanie chodzili do odległego o 7 km kościoła parafialnego i do bliżej położonego kościoła w Żabnie. Od 1900 r. Mszę św. odprawiano w małej kapliczce 3 lub 4 razy w ciągu roku. W 1937 r. nabożeństwo odprawiano kilka razy w świetlicy Niedomickich Zakładów Celulozy, a następnie, już stale, na korytarzu szkoły podstawowej. W tym okresie narodziła się myśl budowy kościoła, niestety wybuch II wojny światowej zniweczył ten zamysł. Po wyzwoleniu inicjatorem i gorącym zwolennikiem budowy był proboszcz z Jurkowa ks. Piotr Rajca. Tym razem na przeszkodzie stanął reżim komunistyczny, który z czasem zakazał odprawiania nabożeństw w szkole i remizie Ochotniczej Straży Pożarnej, a później nawet w przydrożnej kaplicy. Życie liturgiczne zupełnie zamarło, jedynie raz do roku w Wielką Sobotę przyjeżdżał z Jurkowa kapłan, aby poświęcić wielkanocne pokarmy. Przełom nastąpił dopiero w 1956 r., kiedy administratorem w Niedomicach został ks. Franciszek Kukla (1956 - 1965). Wzniesiono prowizoryczną kaplicę, której patronką została Matka Boża w tytule Nieustającej pomocy, jednak problem budowy kościoła nadal istniał. Podjął go również nowy rektor w Niedomicach ks. Eugeniusz Poręba (1965 - 1970), którego przedwczesna śmierć odsunęła budowę na dalsze lata. Dopiero Jesienią 1974 r. budowę nowej świątyni po wielu zmaganiach z władzą na wszystkich szczeblach - lokalnym, wojewódzkim i rządowym rozpoczął ks. Marian Grzanka (1970 - 1991).
Myślą początkową co umieścić w kaplicy był obraz Pana Jezusa Miłosiernego. Jednak Komisja Sztuki Kościelnej orzekła, ze zrobiony wcześniej wystrój nastawy ołtarza, domaga się umieszczenia tam obrazu o charakterze ikony. Po wielu dyskusjach uzgodniono, że te wymagania spełnia kopia obrazu Przemienienia Pańskiego z kościoła kolegiackiego św. Małgorzaty w Nowym Sączu. W czasie kolejnego spotkania z Komisją ustalono, że lepiej byłoby, gdyby w kaplicy kościoła umieścić obraz Pana Jezusa Miłosiernego. Kopię obrazu wykonał tarnowski artysta Marek Niedojadało. Siostry z Łagiewnik przekazały do kultu publicznego relikwie św. Faustyny.
Kaplica została wykonana jako wotum roku jubileuszowego 2000. Wcześniej również w roku jubileuszowym 600-lecia Maryi Jasnogórskiej, II pielgrzymki papieża Jana Pawła II do ojczyzny oraz 25-lecia duszpasterstwa w Niedomicach bp Piotr Bednarczyk dokonał poświęcenia w dn. 8 października 1983 r. Domu Kapłańskiego, wzniesionego w latach 1980 - 1983 wielkim wysiłkiem ofiarnych i życzliwych serc kapłanów i parafian.
Źródło:
Tekst pochodzi z miejscowego opracowania autorstwa Łukasza Bochenka „Ocalić od zapomnienia - Niedomice wczoraj i dziś ...".